De schadelijkheid van amalgaam

Iedereen kent wel de grijze kiesvullingen in de mond.Sinds 1830 wordt het gebruikt om gaatjes in kiezen en tanden te vullen. Maar wist u ook dat amalgaam erg schadelijk en giftig is? Naar aanleiding van mijn andere artikel Chronisch vermoeidheids syndroom en de link naar amalgaam, nog een artikel over wat het is en wat het doet.

Er zijn een paar soorten amalgaam in gebruik, maar het hoofdbestanddeel is altijd kwik(mercury), met daarin opgelost andere metalen als koper,tin,zilver en zink.
Kwik is een halfedel-metaal en heeft de eigenschap bij kamertemperatuur al vloeibaar te zijn en neemt daardoor goed andere metalen in zich op. Zo ontstaat er een past die men in de kies kan drukken. De periode daarna verdampt het kwik, waardoor de vulling harder wordt en lange tijd functioneel blijft.
Kwik in de vorm van damp is extreem gevaarlijk. Kwik komt in 3 chemische vormen voor: metalisch,anorganisch en organisch kwik, de ene is schadelijker dan de andere.

Lange tijd is volgehouden dat het kwik in amalgaam niet in de mond zou verdampen, maar tegenwoordig zijn er steeds meer tandartsen en andere deskundige die toegeven dat het weldeglijk verdampt. Op http://iaomt.org/videos/ kun je in een filmpje zien dat een amalgaamvulling damp afgeeft.
De damp op zich is overigens reukloos,smaakloos en onder normale omstandigheden onzichtbaar.
Tijdens het uitboren van een vulling, komen grote hoeveelheden kwikdamp vrij en partikels die via de slijmvliezen opgenomen worden en ingeslikt. De stukjes amalgaam verlaten via het spijsverteringskanaal het lichaam, nadat ze daar een gedeelte hebben afgegeven. De grootste belasting moet gezocht worden in in de kwikdamp en opname van kwik door het speeksel rechtsstreeks uit de vulling.

In de loop der jaren stapelt het kwik zich op in het lichaam en zet zich vast in de weefsels en vroeg of laat geeft dit vergiftigingsverschijnselen doordat de concentratie kwik groter en groter is geworden.
Overigens zijn het niet alleen de amalgaamvullingen die kwikconcentraties in het lichaam kunnen verhogen, maar deze zijn wel de grootste boosdoeners.

Wat doet het in het lichaam?

Het gebeente boven in de neusholte laat het kwikdamp door naar de frontale lobben in de hersenen en o.a. de hypofyse en nieren worden onmiddelijk belast, hierdoor ontstaan vaak psychisch problemen, zoals depressies,suïcidale klachten en karakterveranderingen. Doordat de hypofyse wordt aangetast, geeft dit dikwijls ook meteen problemen met de schildklieren te zien, aangezien de hypofyse deze aanstuurt, naast andere hormonen.
Via de longen, het speeksel en het maag,- darmkanaal verspreid het zich door het hele lichaam, m.n. de darmen en het bindweefsel krijgen het zwaar te verduren. Er treden vaak darmklachten op, omdat het de darmflora ernstig aantast.
De ziekte fibromyalgie kan ontstaan doordat het het bindweefsel aantast.
Kwik verwoest uiteindelijk het immuunsysteem, waardoor er tal van andere klachten kunnen bijkomen.
Hierbij wil ik ook meteen verwijzen naar mijn andere artikel "chronische vermoeidheids syndroom en de link naar amalgaam", want kwik kan een mens ernstig ziek maken!

Los van kwik in het amalgaam, kunnen ook de andere metalen problemen geven bij sommige mensen. Deze metalen verdampen wel niet, maar komen toch vrij door potentiaalverschillen.
Al deze metalen in de mond kunnen een stroompje opwekken, dit kan wel oplopen tot enkele volts. Door het spanningsverschil komen er dus metalen vrij. Sommige adviseren om dagelijks even op een (steeds ongebruikt stukje)alluminiumfolie te bijten, om te ontladen.
Bij tests die zijn gedaan, kan men met de opgewekte stroom(door 2 verschillende metalen te verbinden)soms een lampje even laten aan flitsen! Echter de hersenen werken ook  met spanningen van veel minder dan 1 volt, waardoor het soms problemen in de hersenen kunnen optreden.

In principe zijn uiteindelijk alle vormen van ziekteverschijnselen wel te bedenken als gevolg van amalgaamvergiftiging.
Niet iedereen heeft echter dezelfde lichaamsweerstand, daarom kan men soms pas na 20-30 jaar de eerste klachten krijgen. Los van het feit dat een goed werkend enzymsysteem van belang is bij het ontgiften, spelen ook andere factoren een rol mee. Zo moet er gekeken worden of iemand grote vullingen heeft en zijn dit er veel en zijn ze oud? Tandenknarst men? Eet men veel kauwgom?
Bij jonge kinderen ziet men echter dat zij al gauw problemen kunnen krijgen door de amalgaamvullingen, die men zo in eerste instantie niet aan de amalgaamvullingen wijt, na het verwijderen verdwijnen de klachten dikwijls al gauw.

Het W.H.O.(world health organisation) stelt dat kwik de meest gifstigste stof op aarde is.
In 1995 is er een groot onderzoek geweest aan de universiteit van Tubingen door BUND, daar vond men 4 à 5 keer hoger toegestane levels van kwik in het speeksel dan de Bundesgesundheitsambt heeft gepubliceerd.
Er werden zo'n 20.000 personen getest, afhankelijk van het aantal vullingen dat ze hadden.
De uiteindelijke resultaten toonde dat er een belangrijk verband was tussen kwik "levels" en symptomen die men had.
Inmiddels zijn er overal over de hele wereld veel onderzoeken geweest die aantonen dat amalgaam zware metalen verliest en gezondheidsklachten kan veroorzaken.

Hieronder is te zien, hoe een oude vulling na verloop van tijd van kleur verandert door corosie.

Hoe te testen op zware metalen als kwik?

Er zijn diverse testen beschikbaar, maar niet allen even betrouwbaar.
Zo zijn bloedtest niet zo geschikt omdat men een chronische kwikvergiftiging er niet mee kan vaststellen. Dit komt omdat de hoeveelheid kwik die in het bloed voorkomt zeer snel afneemt na de blootstelling aan kwik. Bovendien zet kwik zich vast in weefsels.
De speekseltest is enkel een test om een tijdelijke situatie te meten en dus als men net heeft blootgestaan aan kwik.
Een urinetest heeft ook zo zijn nadelen, omdat de nieren het bloed filteren, waardoor de eiwitten en de bloedcellen afgescheiden worden van het water en andere opgeloste stoffen. Bij een vergiftiging met kwik komt de meeste kwik in het bloed voor als ion en deze vorm bindt zich sterk aan eiwitten en aangezien eiwitten normaal door de nieren worden tegengehouden, zal de kwik dan ook niet in de urine voorkomen.
De DMPS-test is een test waar DMPS ingespoten wordt of ingenomen. Ingespoten dient dit zeer langzaam te gebeuren en door een arts, want dit kan anders zeer gevaarlijk zijn. Is deze stof eenmaal in het bloed, dan scheidt het als het ware de kwik van de eiwitten, waardoor de DMPS-kwik dan via de urine het lichaam kan verlaten.

Tot slot is het erg belangrijk indien men klachten heeft en men vermoed dat het van de amalgaamvullingen komt, deze vullingen niet zomaar 123 te laten verwijderen. Dit dient door een ervaren tandarts met kennis van de amalgaam problematiek te gebeuren met een z.g.n. clean-up systeem, dit is een kapje dat over de tand of kies wordt geplaatst en zo alles zo goed mogelijk afzuigt. Altijd gelijktijdig ook ontgiften.

Wat kan men verder zelf doen?
Om de zware metalen kwijt te raken, kan men chlorella bv gebruiken, deze zoetwater alg bezit het vermogen om zware metalen te binden en ze  zo veilig uit te scheiden. Het kan langdurig gebruikt worden in hoge dosis. Het geeft niet alleen meer energie, maar het reinigt het lichaam en vult e.v.t tekorten aan!

zie ook mijn artikel tandheelkundige metalen en elektrosmog!